28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง

28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง

รีวิว

FlickJunkie-2

⭐ 6/10

แซนดร้า บุลล็อคแสดงผลงานได้อย่างโดดเด่นในเรื่องราวเกี่ยวกับการฟื้นฟูสมรรถภาพเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และยาเสพติด น่าเสียดายที่ขาดการนำเสนอเรื่องราว และทำให้ผลกระทบโดยรวมของภาพยนตร์ลดลง ผู้กำกับเบ็ตตี้ โธมัสและนักเขียนซูซานนาห์ แกรนท์ (ผู้ทำคะแนนให้กับบทภาพยนตร์เรื่อง “เอริน บร็อคโควิช”) ดูเหมือนจะตัดสินใจไม่ได้ว่าอยากให้ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นแนวตลกตลกหรือดราม่าจริงจัง 28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง  ดูเหมือนพวกเขาจะตั้งเป้าไปที่หนังตลกแนวหวานอมขมกลืนแต่พวกเขาก็พลาดเป้าไป

พวกเขาทำให้องค์ประกอบดราม่าดีๆ ของเรื่องเป็นเรื่องไม่สำคัญด้วยฉากไร้สาระหลายๆ ฉาก ซึ่งหลายฉากก็ไร้สาระมากกว่าตลก ภาพยนตร์เรื่องนี้ยังทนทุกข์ทรมานจากความคิดโบราณที่มากเกินไป บ้างก็เน้นมากเกินไปจนโง่เขลา… เป็นเรื่องยากที่จะจริงจังกับเรื่องราวส่วนใหญ่ด้วยความโง่เขลาที่ปะทุขึ้นอย่างต่อเนื่อง ผลที่ตามมาของการคำนวณผิดก็คือภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกทุบตีในบ็อกซ์ออฟฟิศ โดยยอดขายตั๋วรวมไม่ตรงกับต้นทุนการผลิตด้วยซ้ำ น่าเสียดายเพราะหลายคนพลาดการแสดงละครที่ยอดเยี่ยม

แซนดร้า บุลล็อคเป็นแสงตะวันที่สาดส่องออกมาจากความยุ่งเหยิงที่ยุ่งเหยิงนี้ แซนดร้าแสดงได้โดดเด่นและเหนือกว่านักแสดงทุกคน และทำผลงานได้ยอดเยี่ยมแม้จะใช้แนวทางแบบ ‘สถาบันบ้าๆ’ ก็ตาม นี่เป็นสิ่งที่แตกต่างจากบทบาทโรแมนติกคอมเมดี้ที่เธอคุ้นเคย เธอมีโอกาสที่จะเกร็งกล้ามเนื้อการแสดงละครของเธอที่นี่ โดยแสดงให้เห็นตัวละครที่สับสนและว้าวุ่นใจอย่างมาก เธอก้าวจากจุดสูงสุดไปสู่จุดต่ำสุดและจัดการกับอารมณ์ได้อย่างเต็มที่ นี่เป็นหนึ่งในการแสดงละครที่สมบูรณ์แบบที่สุดที่ฉันเคยเห็นจากเธอจนถึงปัจจุบัน

sabinelamine

⭐ 6/10

ตอนแรกที่ฉันดูหนังเรื่องนี้จบ ฉันคิดว่า “นี่เหรอ เธอไม่คบกับเอ็ดดี้เหรอ?”  28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง แต่แล้วก็ตระหนักได้ว่า นั่นไม่ใช่หนังประเภทนี้ และนั่นคือสิ่งที่ทำให้มันสวยงาม มันเป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่ต้องผ่านอะไรมามากมาย ทำทุกสิ่งทุกอย่างพังทลาย และไม่ได้รับความช่วยเหลือที่ดี เรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่เอาชนะความต้องการดื่มเหล้ามาตลอดชีวิตในท้ายที่สุด และแทนที่จะหาวิธีแก้ปัญหาจากคนอื่น (ผู้ชายอีกคน) เธอกลับทิ้งผู้ชายที่เธออยู่ด้วยและตัดสินใจทำทุกอย่างด้วยตัวเธอเอง เพราะเธอมีความแข็งแกร่ง เธอเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยการควบคุมสิ่งเล็กๆ น้อยๆ

stephen_thanabalan_fans

⭐ 6/10

มีข้อความที่สำคัญมากเป็นหัวใจของภาพยนตร์เบ็ตตี้ โธมัสเรื่องนี้: Self Control from Indulgent Overes ปัญหา: ตัวหนังเองทำตามใจชอบมากเกินไปด้วยการสร้างสมดุลระหว่างละครที่ดีกับการแสดงตลกมากเกินไปและไม่สมดุล ในแง่หนึ่ง ภาพยนตร์รู้ดีว่ามันเป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาที่งี่เง่าเมื่อมันเน้นความเป็นจริงของการบำบัดในนิวยอร์ก แต่เหตุใดจึงต้องตั้งใจใส่ต้นแบบตลกแบบเหมารวม

ไวกิ้งเน้นเสียง Alan Tursdysk หรือสายรัดของ O’Malley เรือเดินสมุทรหรือสำหรับเรื่องนั้น debonair ภาษาอังกฤษสำเนียงคนรักรถไฟใต้ดินอัจฉริยะใน Dom West? บางทีอาจเป็นในปี 2000 และคุณจำเป็นต้องขายภาพยนตร์ด้วยวิธีดังกล่าวเพื่อดึงดูดกลุ่มเป้าหมายที่เป็นวัยรุ่นที่สูบกัญชาและดื่มมากเกินไป แต่ความจริงก็คือ เมื่อคุณมี Steve Buscemi, Sandra Bullock และ Viggo Mortensen ในภาพยนตร์ สามารถผลักดันขอบเขตดราม่า-เรียลลิตีไปในทิศทางนั้นได้

ช่วงเวลาที่ดีที่สุดของภาพยนตร์เรื่องนี้คือตอนที่โธมัสทำสิ่งนี้ ซึ่งเป็นซีรีส์ย้อนอดีตเพื่อให้ผู้ชมได้มีส่วนร่วมและเจาะลึกกับตัวละครของบูลล็อค และมีฉากที่สามารถแสดงตลกได้อย่างเหมาะสมและสอดคล้องกับเนื้อหาเฉพาะเรื่องของภาพยนตร์ เช่น การละเล่นในช่วงท้ายของตัวละครของ Azura Skye น่าเศร้าที่การเคลื่อนไหวที่ดีเหล่านี้ควบคู่ไปกับข้อบกพร่องที่ยุ่งยากจริงๆ รวมถึงการสิ้นสุดที่ตัวละครของ Mortensen พบกับดาราสบู่  28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง ตัวละครของ Bullock ยังผ่านการเปลี่ยนแปลงตัวละครเร็วเกินไป (เป็นเวลา 28 วัน) หากใครก็ตามต้องจู้จี้จุกจิกจริงๆ

jazkat

⭐ 6/10

โอเค ฉันยอมรับว่าฉันชอบหนังเรื่องนี้ – เหมือนที่ฉันสารภาพว่าบางครั้งฉันก็ฟังบันทึกของ Anne Murray (ฉันพูดได้เพราะฉันมั่นใจในความเป็นชาย) ที่จริงแล้วฉันชอบแซนดร้า ฉันรู้ว่าเธอไม่ทัดเทียมกับ Audrey Hepburn, Merrill Streep, Jodie Foster หรือ Helen Hunt แต่มีรัศมีที่มีเสน่ห์และน่าเกรงขามในตัวเธอที่บอกกับฉันว่า “ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่หนังที่ยอดเยี่ยม แต่รักฉันทั้งๆ ที่ จุดอ่อน”. เธอน่ารัก ตลก (เป็นบางครั้ง) และไม่ต้องถอดเสื้อผ้าเพื่อเซ็กซี่

คำสารภาพของฉันเพียงพอแล้ว ไปดูหนังกันเถอะ 28 Days ไม่ใช่ภาพยนตร์ “การวิเคราะห์ที่สะเทือนใจเกี่ยวกับชีวิตการใช้ยาเสพติดที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ที่ถูกบังคับให้เข้ารับการบำบัด” ที่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นแบบนั้น (แม้ว่าฉันจะไม่ได้คาดหวังไว้สูงนักตั้งแต่แรกก็ตาม)

มีช่วงเวลาที่ลึกซึ้งน้อยมากที่ทำให้เกิดความหายนะของโรคพิษสุราเรื้อรังและยาเสพติด ในความเป็นจริง มันทำให้การเสพติดและการบำบัดดูสนุกจริงๆ (ยกเว้นการทำให้ความกล้าของคุณอ้วกออกมาในขณะที่ตัวละครของแซนดร้า “แห้งเหือด”) หนังเรื่องนี้คงไม่ช่วยอะไรมากในการเบี่ยงเบนความสนใจของผู้ชมจากการเสพติด นั่นคือที่ฉันมีปัญหาใหญ่ที่สุด

มีเหตุผลสองประการที่ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่มีผลกระทบ: ประการแรก – นักแสดงและบทสนทนาเรียบๆ ปานกลาง และไม่ยั่วยุ นักแสดงไม่น่าเชื่อถือ พวกเขาไม่ได้โดดเด่นและทำให้ตัวละครของตนน่าจดจำ พวกมันเป็นเอนทิตีสองมิติที่ดูธรรมดามาก แม้แต่ตัวละครของแซนดร้าพอๆ กับที่เธอทำให้ฉันหลงใหล ก็ยังแบนและตื้นเขิน (อีกครั้ง ไม่ใช่ว่าฉันคาดหวังผลงานระดับออสการ์จากเธอ)  28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง ฉันอยากจะผูกสัมพันธ์กับคนเหล่านี้จริงๆ เพื่อทำความเข้าใจว่าพวกเขาต้องผ่านอะไรมาบ้าง มันไม่ได้เกิดขึ้น บทสนทนาก็อ่อนแอเช่นกัน ซึ่งทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดามากขึ้น (และเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ให้นักแสดงมีส่วนร่วมมากนัก)

ผู้กำกับ

• Betty Thomas

บริษัท ค่ายหนัง

• Columbia Pictures

นักแสดง

• Sandra Bullock
• Viggo Mortensen
• Dominic West
• Elizabeth Perkins
• Azura Skye
• Steve Buscemi
• Alan Tudyk

โปสเตอร์หนัง

เรื่องย่อ

คอลัมนิสต์หนังสือพิมพ์ในเมืองใหญ่ถูกบังคับให้เข้าไปในศูนย์บำบัดยาเสพติดและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ หลังจากทำลายงานแต่งงานของน้องสาวเธอและทำรถลีมูซีนที่ถูกขโมยมาชน “เกว็น คัมมิงส์” นักเขียนสาวชื่อดังในนิวยอร์ก  ดูหนังออนไลน์ มีวิถีชีวิตที่เร่งรีบอยู่และเป็นจุดเด่นในวงสังคม เธอกับแฟนหนุ่มสุดหล่อ “จัสเปอร์” ชอบเที่ยวสำมะเลเทเมาไปตามสโมสรและบาร์ต่างๆ ชีวิตของเธอเป็นเพียงบททดสอบของความเสเพลเท่านั้น จนกระทั่งในวันแต่งงานของ 28 Days (2000) 28 วัน ให้ฉันเป็นฉันเอง  “ลิลลี่” พี่สาวของเธอ เกว็นขับรถลิมูซีนขณะเมาและมีสารเสพติดในร่างกาย เธอจึงถูกศาลตัดสินให้อยู่ในสถานกักกันเป็นเวลา 28 วัน ในสถานกักกันนั้น เกว็น ต้องเผชิญกับกฎเหล็ก เช่น ห้ามใช้โทรศัพท์ และต้องเข้าร่วมพิธีทางศาสนา เช่น การสวดมนต์ ที่รายล้อมไปด้วยเพื่อนแปลกหน้า ได้แก่ “เอดดี้” นักเต้นระบำเปลื้องผ้าชาวเยอรมันที่ติดคดีโคเคน “เจอร์ราด”, “โอลิเวอร์”, “แอนเดรีย”, “โรชันดา” และ “บ๊อบบี้ จีน”

ในสถานกักกันนั้น เกว็น ต้องเผชิญกับกฎเหล็ก เช่นห้ามใช้โทรศัพท์ และต้องเข้าร่วมพิธีทางศาสนา เช่น การสวดมนต์ ที่รายล้อมไปด้วยเพื่อนแปลกหน้า ได้แก่ เอดดี้ (วิกโก มอร์เทนเซ่น), นักเต้นระบำเปลื้องผ้าชาวเยอรมันที่ติดคดีโคเคน เจอร์ราด (อลัน ตุ๊ด), โอลิเวอร์ (ไมเคิล โอ มอลเล่ย์), แอนเดรีย (อาซูรา สกาย), โรชันดา (แมรี่แอน แบ๊บติส) และ บ๊อบบี้ จีน (ไดแอน แลดด์)

สาวสังคมอย่างเกว็น ทนสภาพในสถานกักกันไม่ได้ และเธอไม่ค่อยจะลงรอยกับคนอื่นนัก จนกระทั่งได้พบกับ คอร์เนล (สตีฟ บุสเซมี่) ผู้ซึ่งให้คำปรึกษา เพื่อช่วยเธอทำลายเกราะกำบัง ที่สร้างขึ้นมาปิดกั้นตัวเองจากคนอื่น เขาสอนให้เธอรู้จักตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง ในที่สุดเมื่อผ่านเรื่องราวทั้งดีและร้าย เกว็นได้รู้ซึ้งถึงมิตรภาพในกลุ่มเพื่อน เธอค่อยๆ ปล่อยวาง และพยายามปรับตัวให้เข้ากับทุกคน เพื่อเรียกความเป็นตัวเองกลับมาอีกครั้ง บางทีเธออาจจะค้นพบสัจจธรรมว่า

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

Dark Matter (2024) 

Island of Fire (1990) ใหญ่ฟัดใหญ่

Apocalypto (2006) ปิดตำนานอารยชน

Forever My Girl (2018) เพลงจากใจ หัวใจไม่เคยลืมเธอ

Patriots Day (2016) วินาศกรรมปิดเมือง