Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง

Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง

รีวิว

tfrizzell

⭐ ให้  10/ 10 คะแนน

ผลงานที่หลอกหลอนและน่าจดจำจาก Charles Chaplin ที่เกือบจะสูญหายไปในโรงภาพยนตร์อเมริกันไปพร้อมๆ กัน เล่นในเมืองไม่กี่เมืองในสหรัฐอเมริกาในปี 1952 และไม่เคยแสดงในลอสแองเจลิสเนื่องจากสงสัยว่าคณะกรรมการ House of Un-American Acts มีเรื่องเกี่ยวกับแชปลิน (ไม่สมเหตุสมผลสำหรับฉันเพราะแชปลินซึ่งเป็นชาวอังกฤษเป็นคนขั้วโลก ตรงกันข้ามกับคอมมิวนิสต์จากข้อบ่งชี้ทั้งหมด)

ภาพยนตร์เรื่องนี้หายไปจากดินแดนของสหรัฐอเมริกาและไม่ได้ปรากฏอีกเลยจนกระทั่ง 20 ปี Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง ต่อมาในปี พ.ศ. 2515 และแชปลินได้รับรางวัลออสการ์จริงๆ ร่วมกับผู้ทำเรตติ้งเรย์มอนด์ ราสช์และแลร์รี รัสเซลล์สำหรับดนตรีประกอบภาพยนตร์ต้นฉบับของภาพยนตร์เรื่องนี้ (นี่เป็นออสการ์ แชปลินที่แข่งขันได้เพียงเรื่องเดียวที่เคยมีมา วอน). แชปลินรับบทเป็นนักแสดงเพลงที่หน้าซีดเผือด ตอนนี้เขาเป็นชายสูงอายุแล้ว (ในวัย 60 ปี ตอนที่สร้างภาพยนตร์)

และสปอตไลท์ก็หายไปตลอดกาล แม้ว่าเขาจะยังแอบปรารถนามันก็ตาม แชปลินค้นพบนักเต้นบัลเล่ต์อายุน้อยมาก (แคลร์ บลูม) ที่พยายามฆ่าตัวตายเพราะเธอทนไม่ไหวกับการเป็นนักแสดง โดยธรรมชาติแล้วแชปลินไม่อยากจะเชื่อเลยว่าหญิงสาวที่สวยและมีความสามารถคนนี้ยอมปลิดชีวิตเธอไปมากกว่าการเป็นนักแสดงบัลเล่ต์

(ความจริงที่ว่าแชปลินปรารถนาในวัยเยาว์ของเธอและความสามารถในการเป็นผู้ให้ความบันเทิงอีกครั้งทำให้เขาผูกพันและมุ่งมั่นที่จะเอาเธอกลับมาหาเธอ เท้า). เขาพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเตรียมการแสดงของเธอให้พร้อมอีกครั้ง ขณะเดียวกันเขาก็พยายามรื้อฟื้นอาชีพที่เขาสูญเสียไปเมื่อนานมาแล้วอีกครั้ง แชปลินใฝ่ฝันที่จะมีการแสดงอันน่าทึ่งบนเวที แต่เมื่อการแสดงของเขาจบลง กลับไม่มีใครยอมรับเขาเลย (แปลโดย Google Translate)

zetes

⭐ ให้  9/ 10 คะแนน

Charlie Chaplin เป็นหนึ่งในปรมาจารย์ด้านภาพยนตร์ที่ไม่มีปัญหา เขาเป็นหนึ่งในนักแสดงที่ตลกที่สุดในโรงหนัง และเขายังเป็นหนึ่งในผู้กำกับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดอีกด้วย แน่นอนว่าภาพยนตร์ที่เขาโด่งดังที่สุดคือหนังเงียบของเขา โดยเฉพาะ The Gold Rush, City Lights และ Modern Times สองเรื่องหลังเป็นผลมาจากการที่แชปลินยึดติดกับรูปแบบและแบบแผนของภาพยนตร์เงียบ แม้ว่าคนอื่นๆ  Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง จะเคยฟังมาแล้วก็ตาม ความดื้อรั้นนี้ฟังดูดีอย่างแน่นอน

ศิลปินร่วมสมัยของเขาเช่น Buster Keaton และ Harold Lloyd สูญเสียความนิยมเมื่อพวกเขาหันมาใช้เสียง ภาพยนตร์เงียบสองเรื่องล่าสุดของแชปลินได้รับความนิยมและทำเงินได้มากมาย ผู้ชมอาจโหยหาเสียง แต่พวกเขาก็โหยหาแชปลินเช่นกัน และไม่ดูหมิ่นความเงียบของเขา เขาเป็นหนึ่งในศิลปินเงียบๆ ที่คิดว่าพวกเขาเพิ่งบรรลุจุดสูงสุดของสื่อเมื่อมีเสียงเข้ามา เขาพิสูจน์ตัวเองแล้วว่าถูกต้อง เนื่องจาก City Lights (1931) และ Modern Times (1936) น่าจะเป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดสองเรื่องของเขา และทั้งสองเรื่อง เป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดสองเรื่องที่เคยสร้างมา

ในที่สุดในปี 1940 แชปลินได้กำกับและแสดงในทอล์คกี้เรื่องแรกของเขาเรื่อง The Great Dictator อีกสามคนตามมาคือ Monsieur Verdoux จากนั้น Limelight แล้วก็ King of New York ซึ่งบังเอิญเป็นเพียงคนเดียวในสี่คนนี้ที่ฉันไม่เคยเห็น The Great Dictator และ Monsieur Verdoux Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง  ต่างก็เป็นภาพยนตร์ที่ดีในแบบของตัวเอง แต่บางทีความเห็นทางการเมืองเชิงลึกของ Chaplin ในภาพยนตร์เหล่านี้

ก็เบี่ยงเบนความสนใจไปจากพวกเขา ประเภทตลกที่คุณพบในภาพยนตร์เงียบของเขาไม่เข้ากันกับการวิจารณ์ทางสังคมนี้ การวางเคียงกันอย่างเรียบง่ายของโลกของคนยากจนและคนร่ำรวยด้วยแสงไฟในเมืองและยุคสมัยใหม่นั้นมีพลังมากกว่าที่เครื่องส่งรับวิทยุสองเครื่องแรกของเขานำเสนออย่างมาก (แปลโดย Google Translate)

jluis1984

⭐ ให้  9/ 10 คะแนน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า Charlie Chaplin เป็นหนึ่งในผู้บุกเบิกที่สำคัญที่สุดในการสร้างภาพยนตร์ และตลอดชีวิตของเขาเขาได้เห็นการพัฒนาของภาพยนตร์และความก้าวหน้าของภาพยนตร์ “Limelight” อาจไม่เป็นที่รู้จักเท่าผลงานเงียบๆ ของเขา แต่เป็นภาพยนตร์ที่สำคัญมากในการทำความเข้าใจจิตใจที่มีชีวิตชีวาของอัจฉริยะผู้นี้ เป็นภาพยนตร์ส่วนตัวที่นำเสนอความรู้สึกของแชปลินเกี่ยวกับแบรนด์ตลกของเขาเอง และการที่แบรนด์ค่อยๆ สูญเสียความสนใจของสาธารณชนเมื่อเขาโตขึ้น

Limelight เป็นเรื่องราวของนักแสดงตลกเฒ่าชื่อ คาลเวโร (แชปลิน) ซึ่งเช้าวันหนึ่งพบว่าเพื่อนบ้านสาวของเขา เทเรซา (แคลร์ บลูม) พยายามฆ่าตัวตาย เขาตัดสินใจที่จะดูแลเธอและพบว่าเธอเป็นนักเต้น เมื่อรู้ว่าทั้งคู่มีความหลงใหลในการแสดงเหมือนกัน เขาจึงเริ่มให้กำลังใจเธอและเตรียมเธอให้พร้อมสำหรับการเป็นนักเต้นที่ยอดเยี่ยม ในขณะเดียวกัน เขาก็นึกถึงความรุ่งโรจน์ในอดีตของเขา

เมื่อใครคนหนึ่งดู Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง  เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มองเห็นแง่มุมอัตชีวประวัติมากมายของโครงเรื่อง เช่นเดียวกับในหลาย ๆ ด้าน Calvero แสดงให้เห็นว่าแชปลินรู้สึกอย่างไรกับความทันสมัยของการแสดงตลกบนเวที เช่นเดียวกับแชปลิน คาลเวโรยังรับบทเป็นคนจรจัดที่มองโลกในแง่ดีซึ่งมองเห็นด้านดีของชีวิตอยู่เสมอ และเช่นเดียวกับแชปลิน คาลเวโรต้องเผชิญกับแรงกระตุ้นหลายครั้งที่จะปรับปรุงการแสดงของเขาให้ทันสมัย เป็นเรื่องน่ากลัวมากที่คิดว่าเรื่องราวของ Calvero อาจอิงจากประสบการณ์จริงของ Chaplin ได้มากเพียงใด เนื่องจากเป็นการวิพากษ์วิจารณ์อย่างรุนแรง (ในช่วงเวลานั้น) ถึงวิธีที่นักแสดงได้รับการปฏิบัติจากทั้งผู้จัดการและสาธารณชน (แปลโดย Google Translate)

AlsExGal

⭐ ให้  7/ 10 คะแนน

ชาร์ลส์ แชปลิน รับบทเป็น คาลเวโร นักแสดงตลกในฮอลล์ดนตรีที่ติดเหล้า ซึ่งช่วยชีวิตเพื่อนบ้านที่อยู่ห้องเดียวกันจากการฆ่าตัวตายเมื่อเขาเดินผ่านประตูบ้านเธอและได้กลิ่นแก๊ส เพื่อนบ้านนักเต้นบัลเล่ต์สาว เทเรซา (แคลร์ บลูม) พยายามฆ่าตัวตายเพราะเธอเชื่อว่าเธอจะไม่มีวันเดินและจะไม่เต้นรำอีกต่อไป Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง  เธออยู่กับคาลเวโรในขณะที่เธอพักฟื้น และการ์ตูนเก่าๆ ก็เริ่มพัฒนาตัวเองในขณะที่เขาพยายามทำให้เทเรซามีโอกาสพิสูจน์ตัวเองในฐานะนักเต้นระดับโลก

เทเรซาต้องการแต่งงานกับคาลเวโรแม้ว่าพวกเขาจะอายุต่างกันมากก็ตาม (ฉันจะไม่เข้าใจว่าศิลปะเลียนแบบชีวิตที่นี่อย่างไร) แต่เขารู้สึกว่านักแต่งเพลงหนุ่ม (ซิดนีย์ เอิร์ลแชปลิน) น่าจะเหมาะกว่า ภาวะแทรกซ้อนตามมา บทบาทนักแสดงคนสุดท้ายของแชปลินเกิดขึ้นในดราม่าหวานอมขมกลืนซึ่งได้รับความนิยมอย่างมากทั่วโลก

แต่แทบจะไม่ได้ออกฉายในอเมริกาเลย เนื่องจากแชปลินถูกตราหน้าว่าเป็น “ฝ่ายซ้ายที่อันตราย” ฉันมีความคิดเห็นแบบเดียวกันกับที่ฉันทำกับหนังเงียบของเขาหลายเรื่อง นั่นคือมีความชำนาญทางเทคนิค แต่อารมณ์อ่อนไหวนั้นหนาเกินไปเล็กน้อย และมักจะดูเหมือนเป็นของปลอมอย่างโจ่งแจ้ง และไม่ได้รับจากสิ่งที่แสดงบนหน้าจอ ฉันเริ่มชอบภาพยนตร์ของแชปลินหลายเรื่องที่ดูซ้ำๆ และถึงกับชอบบางเรื่องด้วยซ้ำ แต่ฉันชอบผลงานของบัสเตอร์ คีตันมาโดยตลอด (แปลโดย Google Translate)

jungophile

⭐ ให้  7/ 10 คะแนน

คนธรรมดาส่วนใหญ่ตกอยู่ในบทบาทและบุคลิกในชีวิตของพวกเขา และมักจะไม่หันเหไปจากบทบาทนั้นมากนักหากมันจัดให้สำหรับพวกเขา บางที เนื่องจากสถานการณ์ที่รุนแรง พวกเขาอาจพบว่าจำเป็นต้องสร้างตัวเองใหม่สักครั้งหรือสองครั้งและลุกขึ้นมาสู่โอกาสหรือไม่ก็สลายไป

ศิลปินอย่างอนุศาสนาจารย์ต้องสร้างสรรค์ตัวเองครั้งแล้วครั้งเล่าตลอดสี่ทศวรรษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสื่อที่เปลี่ยนแปลงทุกๆ สองสามปี นั่นอาจเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงมีการแต่งงานที่ล้มเหลวมากมายกับหญิงสาว เขาต้องรู้สึกเหมือนเป็น “ผู้เล่น” Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง  ดูหนังออนไลน์ เพื่อให้กระแสดำเนินต่อไปและต่อสู้กับความสงสัยและความวิตกกังวล (และความหวาดกลัวที่จะกลายเป็นเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้อง) ที่เริ่มหลอกหลอนคนที่มีความคิดสร้างสรรค์ในช่วงพลบค่ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่าประมาทพลังแห่งเวทมนตร์ทางเพศ!

Limelight เป็นภาพยนตร์เกี่ยวกับปีศาจเหล่านั้น และความกล้าหาญอันยิ่งใหญ่ (และใช่ ความรักของหญิงสาวที่อายุน้อยกว่าก็ไม่ทำให้เจ็บปวดเช่นกัน) ซึ่งจำเป็นต่อการเอาชนะพวกเขา ถึงกระนั้น ทุกคนก็รู้ดีว่ามีปีศาจอยู่ตัวหนึ่งที่ไม่มีใครสามารถวิ่งหนีได้เร็วกว่า นั่นก็คือความตาย อนุศาสนาจารย์ปิดบังมิติความเป็นอยู่นี้ในชั้นของละครแนวเมโลดราม่าซาบซึ้งซึ่งคุณจะต้องตัดสินใจด้วยตัวเองว่าได้ผล แต่ฉันคิดว่าเขาตั้งใจที่จะลักลอบนำประเด็นที่ลึกซึ้งและมืดมนกว่านั้น ซึ่งผู้สร้างภาพยนตร์อย่างเบิร์กแมนจะมีชื่อเสียงจากการสำรวจอย่างเชี่ยวชาญอย่างต่อเนื่อง (แปลโดย Google Translate)

TheLittleSongbird

⭐ ให้  9/ 10 คะแนน

ฉันมีความผิดน้อยมาก Limelight. มันเป็นหนังที่ดีที่สุดของ Charlie Chaplin หรือไม่? อาจจะไม่ใช่แต่ก็สวยงามมากเหมือนในหนัง แม้ว่า The Kid ได้รับการโหวตให้เป็นภาพยนตร์ที่น่าประทับใจที่สุดของ Chaplin แต่ Limelight ก็มีความฉุนเฉียวพอๆ กัน

Limelight ได้รับการถ่ายทำอย่างประณีต โดยเฉพาะอย่างยิ่งการถ่ายภาพยนตร์ที่สวยงามอย่างแท้จริง เพลงก็ไพเราะ บทสนทนาก็เขียนได้ไพเราะ เรื่องราวก็ยอดเยี่ยม และเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้ซาบซึ้งอย่างที่เป็นอยู่ การแสดงเยี่ยมมาก แคลร์ บลูม

ฉันยอมรับว่าทำเกินเลยไปบ้างในบางครั้ง แต่ส่วนใหญ่แล้วเธอก็แข็งแกร่งมากในฐานะนักเต้นรุ่นเยาว์ ในขณะที่แชปลินรับมือกับการแสดงตลกแบบกายภาพได้อย่างไม่มีข้อผิดพลาด และจัดการรายละเอียดปลีกย่อยได้อย่างมีประสิทธิภาพเช่นกัน ไนเจล  บรูซแสดงได้ยอดเยี่ยม Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง  ส่วนบัสเตอร์ คีตันก็แสดงได้ยอดเยี่ยมในบทบาทเล็กๆ ของเขา เมื่อได้เห็นลูกๆ ห้าคนของเขาปรากฏตัวที่นี่ ไลม์ไลท์ก็ดูเป็นเรื่องส่วนตัวสำหรับแชปลินมาก และเขาก็ทุ่มเทให้กับหนังเรื่องนี้เป็นอย่างมาก และมันแสดงให้เห็น โดยรวมแล้วสวยงามและสะท้อนแสง 9/10 เบธานี ค็อกซ์ (แปลโดย Google Translate)

tomtheactuary

⭐ ให้  9/ 10 คะแนน

แชปลินสามารถทำทุกอย่างได้ดีหรือดีกว่าใครๆ ในภาพยนตร์ ไม่ว่าจะเป็นการแสดง การเขียนบท การกำกับ การแต่งเพลง การผลิต การตัดต่อ หรือแม้แต่การออกแบบท่าเต้น เขามีชื่อเสียงไปทั่วโลกในฐานะนักแสดงตลก แต่เขาก็ยังนำภาพที่สะเทือนอารมณ์ที่สุดมาใส่ไว้ในแผ่นฟิล์มด้วย เขาเป็นมากกว่าวงดนตรีชายเดี่ยวออร์สัน เวลส์ผู้ยิ่งใหญ่เสียอีก

เขาประสบความสำเร็จไปทั่วโลกเช่นเดียวกับใครก็ตามในภาพยนตร์ ทั้งหมดนี้ทำให้เขามีความคิดว่าเขามีบางสิ่งที่คุ้มค่าที่จะพูดเกี่ยวกับชีวิตและศิลปะ ที่เขาทำกับหนังเรื่องนี้.. และผมรู้สึกขอบคุณเป็นอย่างยิ่ง หัวข้อของโรคพิษสุราเรื้อรัง… ซึมเศร้า… อายุ… ความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอนระหว่างผู้ชมและนักแสดง…

ทั้งหมดนี้ครอบคลุมอยู่ในภาพยนตร์ที่เหมาะกับบทสนทนาเชิงปรัชญา ละครใบ้ การเต้นรำ และดนตรี การแสดงตลกหลายเรื่องในซีเควนซ์เดียวกัน (ในความฝัน ต่อหน้าผู้ชมที่ไม่เห็นค่า ต่อหน้าผู้ชมที่ชื่นชมอย่างมาก) ทำให้เรานึกถึงธรรมชาติของผู้คนที่เหมือนเลมมิงในแบบที่คนอย่างแชปลินน่าจะมี ข้อมูลเชิงลึกที่เกือบจะไม่เหมือนใคร (แปลโดย Google Translate)

MissSimonetta

⭐ ให้  5/ 10 คะแนน

ฉันชอบผลงานและสไตล์ของชาร์ลี แชปลิน แต่หนังเรื่องนี้ตามใจตัวเองมากจนเลิกเป็นอะไรที่เหมือนกับงานศิลปะเลย ฉันไม่รู้ว่านักวิจารณ์เหล่านี้กำลังพูดถึงอะไรเมื่อพวกเขาอ้างว่านี่เป็นข้อความที่ยิ่งใหญ่เกี่ยวกับศิลปะ ความตาย และความเยาว์วัย มันเหมือนกับอนุสรณ์สถานแห่งอัตตาของแชปลิน โดยมีคาลเวโรเป็นตัวเอกที่แทรกซึมเข้าไปในตัวเอง ฉากที่ตัวละครของแคลร์ บลูมยกย่องเขาว่า “ตลก” “อ่อนไหว” และ  Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง “เป็นมากกว่านักแสดงตลก” แค่รู้สึกเหมือนเป็นการแสดงความยินดีกับตัวเอง

เรื่องราวไม่มีโครงสร้างให้พูดถึง ชวนติดตาม และทำให้เรามีเวลาเหลือเฟือที่แชปลินจะบรรยายเกี่ยวกับจิตสำนึกและชีวิต ฉากตลกดูหดหู่และไม่ตลก ฉากดราม่าก็ล้มเหลว นักแสดงสมทบไม่สามารถสร้างตัวละครได้ดีนัก เพราะแชปลินค่อนข้างมั่นใจว่านี่จะเป็นชั่วโมงแห่งคัลเวโร ไม่จำเป็นต้องพัฒนาตัวละครอื่นอีก ในเมื่อ HE ควรจะเป็นตัวแสดงทั้งหมด

ฉันอยากจะรักหนังเรื่องนี้ ฉันทำจริงๆ ไม่มีใครผสมผสานความตลกขบขัน มนุษยนิยม และโศกนาฏกรรมได้เหมือนแชปลิน และเมื่อเขาทำถูกต้อง (ซึ่งเขาทำเกือบตลอดเวลา) คุณก็จะได้รับความมหัศจรรย์แห่งภาพยนตร์อย่างแท้จริง แต่นี่เป็นเพียงความยุ่งเหยิง ความคิดเห็นที่ไม่เป็นที่นิยม ใช่ แต่ตอนนี้ ฉันกำลังถือมันอยู่ (แปลโดย Google Translate)

dg-op

⭐ ให้  10/ 10 คะแนน

ข้อเท็จจริงอันเลวร้ายทั้งหมดในชีวิตของเขาในช่วงทศวรรษที่ 1940 ทำให้แชปลินตระหนักว่าเขาเป็นศิลปินที่โชคดี โดยใช้เวลาเกือบ 3 ทศวรรษที่ทั้งได้รับการยอมรับจากนักวิจารณ์และมีชื่อเสียงไปทั่วโลก ปัญหาส่วนตัวของเขาเกิดจากการแต่งงานกับอูน่า วัยเยาว์ บวกกับความเกลียดชังที่เกิดขึ้นในสหรัฐอเมริกาจากภาพยนตร์ยอดเยี่ยมต่อต้านทุนนิยม

เรื่อง Monsieur Verdoux ทำให้เขาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ดราม่าหนักมากจนทำให้เขามองย้อนกลับไปในอดีตเพียงเท่านั้น เพื่อตระหนักว่างานศิลปะที่เขาสร้างให้ดีขึ้นนั้นเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร… ตัวละคร ธีม ผู้กำกับและนักแสดงตอนนี้แตกต่างออกไป ละครใบ้ขาวดำชั่วนิรันดร์ของเขาในตอนนี้ “ไร้ประโยชน์” และภาพเคลื่อนไหวสีก็ปรากฏขึ้น…

Limelight เป็นภาพยนตร์หวานอมขมกลืนที่เล่าเรื่องราวความรักที่เป็นไปไม่ได้ระหว่าง Calvero นักแสดงตลกที่กำลังจะจางหายไป และ Terry นักเต้นที่ฆ่าตัวตาย บางทีผลงานชิ้นเอกชิ้นสุดท้ายของเขา Limelight ได้รับการยอมรับและชื่นชมจากแนวคิดเชิงปรัชญาเกี่ยวกับชีวิต

ความรัก และการผสมผสานระหว่างการแสดงตลกและละคร ภาพยนตร์เรื่องนี้ถือเป็นความปรารถนาของเขาที่มีต่อศิลปินและเป็นการแสดงความเคารพต่อความรักสามประการของเขา: ลอนดอน ศิลปะ และผู้หญิง ภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนถึงความกังวลของแชปลินเกี่ยวกับผู้ชม การแต่งงาน และสังคมของเขา

เกือบทุกแง่มุมในชีวิตของแชปลินแสดงอยู่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ แค่ชื่อเรื่องก็กระตุ้นให้เกิดการแสดงละครของเขาครั้งแรก ในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 คาลเวโรเป็นเพียงรูปแบบหนึ่งของตัวละครชั่วนิรันดร์ของแชปลิน เรื่อง The Little Tramp เรื่องราวของเทอร์รี่ก็เหมือนกับแม่ของเขา (น้องสาวของเธอค้าประเวณีเพื่อหาเลี้ยงชีพด้วย) และ มันดำเนินต่อไป  (แปลโดย Google Translate)

jamesjustice-92

⭐ ให้  10/ 10 คะแนน

มันเจ็บปวดที่ต้องเห็นไอดอลของคุณตาย แต่มันเจ็บปวดยิ่งกว่าที่เห็นเขาแก่ตัวลงและสูญเสียทุกสิ่งที่คุณเคยรักเกี่ยวกับเขา และค่อยๆ จมลงในดวงตาของคุณลงเรื่อยๆ และค่อยๆ หายไป แต่นี่ไม่ใช่กรณีของ Charles Chaplin เพราะอัจฉริยะของเขาเพิ่มขึ้นอยู่เสมอ

“Limelight” บอกเล่าเรื่องราวของ Calvero นักแสดงเพลงและนักแสดงตลกที่ต้องดิ้นรนหางานทำหลังจากวันอันรุ่งโรจน์ของเขาสิ้นสุดลง เขาสูญเสียความหวังและจมอยู่กับแอลกอฮอล์ แต่วันหนึ่งเขาได้พบกับเด็กสาวที่สูญเสียความหวังเช่นกัน บางครั้งโชคชะตาก็นำพาผู้คนเข้ามาในชีวิตของเราในเวลาที่เหมาะสม เพื่อแสดงให้เราเห็นว่าชีวิตของเรามีค่าแค่ไหน และนำเราไปสู่เส้นทางที่ถูกต้อง

แม้ว่าชาร์ลส์เองก็ปฏิเสธความคล้ายคลึงกันทั้งหมดกับบุคลิกของเขา แต่ในขณะที่ดูคุณก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าคาลเวโรและแชปลินมีความเหมือนกันมากแค่ไหน “Limelight” เป็นถ้อยคำที่เสียดสีในโลกของธุรกิจการแสดงและชื่อเสียงของการหลบหนี – ไม่น่าแปลกใจเลยที่ภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถทำนายชะตากรรมของชาร์ลส์ได้

มันเป็นความล้มเหลวทางการเงินในสหรัฐอเมริกาและไม่นานหลังจากรอบปฐมทัศน์ของแชปลินออกจากประเทศ เพียง 20 ปีต่อมา ในปี 1972 เขาได้รับรางวัลออสการ์จากภาพยนตร์เรื่องนี้ และได้รับสถานะในตำนานที่เขาสมควรได้รับในสมัยนั้นกลับคืนมา แต่ก็ไม่สามารถคว้ามาได้เพราะความใจแคบของบางคน (แปลโดย Google Translate)

wes-connors

⭐ ให้  8/ 10 คะแนน

Charlie Chaplin moves into the 1950s with an unusual drama about an alcoholic old timer (Chaplin as Calvero) and suicidal young ballerina (Claire Bloom as Terry). The comedian “Calvero” is drunk as the film opens, and obviously in the twilight of his career. He rescues Ms. Bloom from a suicide attempt and helps her to get back on her feet (so to speak).

The film seems almost like nothing, but becomes quite substantial. It’s a very thoughtful film — obviously, Chaplin in his 60s has lost none of his film-making skills: the difference is that you come to Chaplin on His terms. No longer interested (capable?) of producing massive audience “hits”, Chaplin produces an indulgent, sentimental “Limelight”. It’s an excellent work, but very hard to digest.

ผู้กำกับ

• Charles Chaplin

บริษัท ค่ายหนัง

• Charles Chaplin Productions

นักแสดง

• Charles Chaplin
• Claire Bloom
• Nigel Bruce
• Buster Keaton
• Sydney Chaplin
• Norman Lloyd
• Andre Eglevsky
• Melissa Hayden
• Marjorie Bennett

โปสเตอร์หนัง

เรื่องย่อ

นักแสดงตลกที่กำลังจะจางหายไปและนักเต้นบัลเลต์ที่ฆ่าตัวตายอย่างสิ้นหวังต้องมองหน้ากันเพื่อค้นหาจุดมุ่งหมายและความหวังในชีวิต แสงสีเวทีนักแสดง ผลงานเรื่องสุดท้ายใน Hollywood ของ Charlie Chaplin รับบทตัวตลกสูงวัย อดีตเคยยิ่งใหญ่ ปัจจุบันไม่มีใครหัวเราะกับมุกตลกตกยุคสมัย ผู้ชมเช่นกันอาจขำไม่ออกสักเท่าไหร่ เต็มไปด้วยความสงสารเห็นใจ แจ้งเกิด Claire Bloom และได้ประชันเล็กๆกับ Buster Keaton, “ต้องดูให้ได้ก่อนตาย”

เหตุผลที่ Limelight (1952) กลายเป็นผลงานสุดท้ายของ Chaplin ในสหรัฐอเมริกา เพราะตัวเขาขณะนั้นรายล้อมด้วยข้อกล่าวหามากมาย ร้ายแรงสุดคือถูกตีตราว่าเป็นสมาชิกคอมมิวนิสต์จากการสร้าง The Great Dictator (1940) และ Monsieur Verdoux (1947)  นั่นเองทำให้ระหว่างนำหนังเรื่องนี้ไปฉายรอบปฐมทัศน์ยังกรุงลอนดอน ถูกปฏิเสธวีซ่ากลับเข้าประเทศ เลยตัดสินใจซื้อบ้านใหม่ ปักหลักอาศัยอยู่ Corsier-sur-Vevey, Switzerland  Limelight (1954) แสงสีเวทีนักแสดง ยี่สิบปีให้หลังถึงค่อยมีโอกาสหวนกลับมารับรางวัล Academy Honorary Award ปี 1972 ติดตามรับชม ดูหนัง เรื่อง Limelight 1954 แสงสีเวทีนักแสดง

ภาพยนตร์เรื่องนี้ตั้งอยู่ในลอนดอนในปี พ.ศ. 2457 ในช่วงก่อนสงครามโลกครั้งที่ 1 และเป็นปีที่แชปลินสร้างภาพยนตร์เรื่องแรกของเขา คาลเวโร ( ชาร์ลีแชปลิน ) ครั้งหนึ่งเคยเป็นตัวตลกบนเวทีที่มีชื่อเสียง แต่ตอนนี้เมาแล้วช่วยชีวิตนักเต้นสาวเธซา “เทอร์รี” แอมโบรส ( แคลร์บลูม ) จากการพยายามฆ่าตัวตาย การดูแลเธอให้กลับมามีสุขภาพดี Calvero ช่วยให้ Terry ฟื้นคืนความภาคภูมิใจในตนเองและกลับมามีอาชีพการเต้นอีกครั้ง ด้วยเหตุนี้เขาจึงมีความมั่นใจในตัวเองกลับคืนมา

แต่ความพยายามที่จะกลับมาอีกครั้งก็ต้องพบกับความล้มเหลว เทอร์รี่บอกว่าเธออยากแต่งงานกับคาลเวโรแม้อายุจะต่างกัน อย่างไรก็ตามเธอได้ผูกมิตรกับเนวิลล์ ( ซิดนีย์เอิร์ลแชปลิน) นักแต่งเพลงหนุ่มที่ Calvero เชื่อว่าจะเหมาะกับเธอมากกว่า เพื่อให้โอกาสพวกเขา Calvero ออกจากบ้านและกลายเป็นผู้ให้ความบันเทิงบนท้องถนน เทอร์รี่ตอนนี้นักแสดงในการแสดงของเธอเองในที่สุดก็พบ Calvero และชวนเขากลับไปยังเวทีสำหรับผลประโยชน์คอนเสิร์ต การกลับมาพบกับคู่หูเก่า ( Buster Keaton ) ทำให้ Calvero กลับมามีชัยชนะอีกครั้ง อย่างไรก็ตามเขามีอาการหัวใจวายในระหว่างกิจวัตรประจำวันและตายในปีกขณะที่ดูเทอร์รี่การแสดงครั้งที่สองในบิลเต้นรำบนเวที

ภาพยนตร์ที่คล้ายกัน

Lodge Money (2020)

The Lunchbox (2013) เมนูต้องมนต์รัก

Dead Rising (2015) เชื้อสยองแพร่พันธุ์ซอมบี้

Come Play (2020)

Concrete Utopia (2023) คอนกรีตยูโทเปีย วิมานกลางนรก